Dank je wel Ted, daar gaan we……
Mijn eerste ervaringen als sportvisser dateren van mijn 7e jaar. Een van mijn ooms kwam op bezoek met zijn vrouw te Leidschendam en nam mij zomaar mee de weilanden in nabij Leidschendam (ik schrijf 1954). Hij wees mij op zwemmende vissen, luchtbeltrekkende karpers en bewegend riet veroorzaakt door vissen. Mijn hart sloeg over. Ik was verkocht, die kanjers wil ik wel vangen samen met mijn oom. Hij heeft me voornvissen geleerd aan de hand van een Japans stokje in de polders maar ook in de Coolhaven (Rotterdam). Dat was daar in de Coolhaven best wel spannend, lekker diep en met een stukje aardappel grote voorns vangen.
Ik heb later in mijn puberteit samen gevist met een toenmalige vriend, hij had dezelfde ziekte en dat betekende naast het naar school gaan vooral vissen. Voor voetballen, huiswerk maken en achter de meisjes gaan, hadden we echt geen tijd.
Mijn eerste kennismaking met vliegvissen was in Eindhoven; ik vond dat een rare ervaring een eenzame man stond daar maar te zwiepen met een hengel waar een grote lange lijn aanzat met een vliegje. Ik wilde het eerst niet geloven totdat hij mij liet zien hoe zijn vliegenlijn in elkaar zat. Hij ving er zelfs voorns mee. Ik vond dat toch een toevalstreffer en bleef lekker “karperen”, want daar had je tenminste kracht voor nodig om zo’n bullebak te landen.
Mijn tweede kennismaking met het vliegvissen kwam eveneens van zo’n eenzame man, maar dan in de polders rond Nijmegen. Hij ving indrukwekkend veel en buitengewoon sportief. Ik wou het ook proberen, en dat mocht van die man. Ik was verkocht, dat is geinig zo’n manier van vissen. Heb zo’n uitrusting gekocht (heb de hengel en reel met lijn nog steeds) en heb zelf aangeleerd te vliegvissen aan de hand van een bekend boek over vliegvissen (ik schrijf 1972). Na zo’n tien keer gevist te hebben stond de hengel opeens jarenlang in de hoek van de kast. Pas in Zoetermeer (drie/vier jaar geleden) ben ik weer gaan vliegvissen; en dat komt door Ted Theisen. Die man kwam ik tegen op de VISMA beurs in Rotterdam en vertelde enthousiast over dat mooie vliegvissen en vliegbinden. Samen met Henk Dunsbergen (Henk liep echt toevallig voor mij, ik kende hem totaal niet) zijn wij lid geworden van Weight Forward.
Vooral (maar niet uitsluitend) heb ik veel geleerd van Albert van Dalfsen en Ron Prosman; beide heren vind/vond ik meer dan uitstekende vliegvissers, daarnaast gaven zij prima tips hoe je het beste kan binden en vooral hoe je vissen kunt vangen. Door naar hen te kijken, te luisteren naar hun op- en aanmerkingen en nadoen ben ik gestegen van het niveau van uitermate zwakke vanger naar laag niveau vangend. Er zit progressie in en dat hoop ik de komende jaren verder te realiseren.
Het leukste – naast het vissen – is het gezamenlijk erop uit trekken naar de viswaters, lol maken met elkaar, ervaringen uitwisselen, vliegjes wisselen met elkaar en elkaar helpen.
De locaties waar we gaan vliegvissen liggen rondom Zoetermeer, soms gaan we naar een forellenplas. De eerste keer op zo’n plas ben ik geschrokken van het vangen van zo’n beest, wat sterk en wat ging ie te keer. Natuurlijk heb ik die eerste forel helemaal verkeerd geland, te lang in het water laten zwemmen en verkeerd vastgepakt. Ter geruststelling de gevangen vis zwom levendig de vrijheid van de forellenplas in na bevrijd te zijn van de haak.
Vliegvissen??? Je knapt er van op!! (En soms krijg je er de zenuwen van).
Ik geef bij deze de pen aan Henk Dunsbergen, waar ik regelmatig mee vliegvis en die ik toevallig op de VISMA beurs bij Ted Theisen ontmoette.
Zoetermeer
29 oktober 2017
Rien Hezemans.
Ik geef nu de pen aan Henk Dunsbergen !
