z.v.v. Weight Forward

Eind september kreeg ik een berichtje van Facebook. “Je hebt een herinnering om te delen” of zoiets. Het bleek te gaan over een post van eind september 2019 die ik had geplaatst. Een post over vangsten van een paar hele mooie ruisvoorns. Ik heb er ook een verhaaltje over geschreven voor onze website. En in mijn visboekjes zag ik de vangsten van die hele mooie ruisvoorns ook terug. Ik las dat de voorns er 3 dagen waren geweest en toen verdwenen waren.

Nou was ik wel toe aan een berichtje over vangen van vis want het was niet best de laatste dagen. Door rugpijn was waden in de Noord Aa tijdens de mooie avonden even niet verstandig. Dropshotten met een worm op diverse plekken wilde ook niet lukken. Ik ving niets of grondels. Ik heb het geprobeerd in de Schie, in de Vliet, in de Gouwe, in het Aarkanaal en in de Oude Rijn maar geen succes. En met de vliegenhengel had ik alle stekjes in de buurt wel gehad.

Fietsen en wandelen was goed voor de rug volgens mijn fysio dus een goede reden om eens naar de visplek te fietsen waar die “Je hebt een herinnering om te delen” over ging. Het was lekker weer en windstil dus op de fiets richting Ackerdijkse plassen.. Onderweg zag ik op enkele plekken ruisvoorn azen maar ik heb al deze plekjes overgeslagen en ben in 1 ruk door gefietst naar die ene plek in dat ene slootje waar het bericht van Facebook over ging.

Ik hoefde niet te zoeken, ze waren er over duidelijk. 50 meter verder dan 2 jaar geleden maar ze waren er. Een grote school in het midden van een breed stuk van de sloot happend en snappend tussen het losse kroos. Wat een geluk dat het windstil was, want ik moest toch een aardig eind werpen met mijn # tweetje.

Met de droge vlieg was niet zo een succes door het kroos daarom snel over gestapt naar een nimf. Een flinke zwarte,  maatje 10 met een klein zwart kraaltje. Bijna elke worp was vis. Ingooien en direct beet. Ik hoefde niet te strippen, alleen maar ingooien en even wachten.  Na enige tijd schoof de school wat verder weg en eigenlijk buiten mijn bereik daarom heb ik het slootje nog eens afgelopen. En warempel er was een tweede school, die liet zich niet horen maar zwom gestadig heen en weer in het smalle deel van de sloot. Ook daar was het feest. Mooie ruisvoorns van 20 cm en meer.

In het brede deel was de school al azend en happend weer dichterbij gekomen en kon ik daar weer verder vissen. 

De bewoner van het enige huis dat daar staat was al een paar keer op de vlonder van zijn huis gaan zitten, had wat hout gehakt in de tuin en wat meer herrie gemaakt maar daar trokken de vissen zich niets van aan. Ik denk overigens dat die bewoner niets met vissers heeft want hij kon mijn enthousiasme over de mooie ruisvoorns niet delen.

Na twee uurtje vissen was het gedaan met de pret. De bewoner liet een sup bord te water en ging een rondje varen , de school dook onder en de school vissen die heen en weer had gezwommen in het smalle gedeelte was ook verdwenen.

Maar ik had er genoeg gevangen. Echt mooie ruisvoorns tot 25 cm en die gaven sport genoeg op mijn tweetje.

Ik was de dagen er na helaas niet in de gelegenheid om er nog eens naar toe te gaan. Volgend jaar  eind september nog maar eens kijken.

Wim Brummer

Op 14 maart konden we weer eens als vanouds bijpraten onder het genot van een drankje en een hapje.

Hoewel hapje  zeg maar HAP. Er was een uitbundige en heerlijke barbecue georganiseerd door het bestuur. Naast de benodigde worsten, sateetjes, sjasliek en hamburgers waren er diverse kaasjes en salades.

En omdat Buienradar de hele dag al aangaf dat het over een uur ging regenen was er zelfs ter plekke een tent gebouwd. Maar het bleef gelukkig droog. Kortom kosten noch moeite waren er bespaard. 

En na een kort woordje  van onze voorzitter Ted waarin hij kort terugblikte op de Corona tijd en ons smakelijk eten wenste waren de  eerste sateetjes gaar en liet iedereen het zich goed smaken.

Alle bestuursleden en overige helpers hartelijke bedankt.

Wim Brummer

Het is weer zover. Maart, april, mei, het voorjaar dat zo mooi kan zijn of koud en winderig. Als je dan nog kunt snoeken in het snoekzeizoen vind ik het prima. Altijd leuk een paar uurtjes achter de snoek aan. En als je dan ook op de bekende plekken heerlijk kunt vissen met een nimfje is het ook nog leuk. Maar dat ging dus dit jaar niet zo best. In Zoeterwoude dorp bleef de voorn massaal weg. En dat is nu net zo een leuke stek voor een paar uurtjes. Ook de winterstekken bij Stolwijk deden het minder dan eerdere jaren, het was zoeken geblazen. En in Oudewater was het regelmatig wel erg bruin water. En het bleef maar koud, te koud.

Dropshotten met een worm mag ook niet meer in de gesloten tijd , lastig allemaal. Maar dan wordt het april en begint de karper zich te vertonen. Ook altijd leuk en super spannend. Maar dit jaar heb ik wel heel erg veel geblankt. Het leek wel of ze door de kou soms stopten met de paai en dan een week later weer begonnen en als ze paaien dan is het toch lastig om ze te verleiden. Natuurlijk heb ik ze wel gevangen, ik heb veel tijd en kan daarom vaak een paar uurtjes proberen. Maar echt super ging het niet.

Het blijft koud en er is nog geen voorntje te zien. Behalve dan dat ene poeltje waar ze altijd zitten, maar ja, max 10 cm groot. Natuurlijk hier en daar geprobeerd met een nimfje maar het schoot niet op.

Ook het Valleikanaal is bezocht, grote zware Redtags richting stuw werpen en ook daar kon ik ze niet vangen. Het is ook eigenlijk niet mijn ding en ik heb nog steeds het idee dat je bij de stuwen en zeker niet bij de in- en uitgangen van vistrappen mag vissen, maar dat schijnt gedoogd ?? te worden in die tijd van het jaar. Heel vreemd. Van de zomer maar weer eens kijken met een droge vlieg.

En er was ook Corona. Geen sportschool, geen musea, geen ouwehoer avondjes op de visclub, geen familiebezoekjes, geen hotelletje en ’s avonds lekker eten.

Daarom heb ik  veel gewandeld en gefietst en loop ik nu bij de fysio voor een zere knie. Met die zere knie zag ik het niet zitten om naar het OVM te gaan en op de stenen dammetjes te lopen maar waden in de binnenbak op het zand moest toch kunnen. Daarom toch een keer een middag/avond gepland om naar het OVM te gaan. Het was een graad of 12. Beetje zon, beetje wolken en ZW wind dus dat zal wel goed. Tegen de kou dacht ik dat het handig was een dik rubber waadpak  en een warmtebroek over mijn spijkerbroek aan te trekken in plaats van het ademende pak. Laat ik die maar netjes houden tot de zomer.

Om een uur of twee vertrokken naar het OVM met het idee om door te vissen tot na de files. Leek mij prima. Op de heenweg zag ik een beste file staan op de A15, naar de andere kant, dus er fluitend langs gereden.  Om een lang verhaal kort te maken. Hengel opgetuigd, waadkleding aan en gaan met die banaan. Toen ik kniediep stond werd mijn linker voet ijskoud, toen ik dijbeen diep stond werd het nog kouder en toen ik tot mijn heupen in het water stond voelde ik het ijskoude water van mijn linker been via mijn kruis naar het rechterbeen lopen. Een mega lek ! Na een kwartier er uit gegaan. Tot en met mijn onderbroek alles kletsnat, alles snel in de auto gedonderd en met een plastic zak op de stoel snel richting huis. Dacht ik. Maar die file. Die stond er nog en was gegroeid. De navigatie gaf al direct een omleiding aan, net zoals al die andere navigaties dus lekker druk. Ook richting de pont bij Maassluis liep het helemaal vast, dus geen optie.  Na een uurtje sta je dan toch weer bij de A15. Ik heb er 3 uur over gedaan om thuis te komen met de verwarming hoog en heb het waadpak direct in de kliko gegooid.

Die avond een ander waadpak gekocht bij Decathlon en binnen 3 dagen kon ik weer vissen. Nog steeds geen zin in karpers die ik niet ving en nog geen voorntje te bekennen daarom maar weer eens  naar de Lek gereden.  Daar was ik vorig jaar niet geweest omdat ik een paar keer niets had gevangen. Maar ik wilde het waadpak testen en ik wilde voorlopig niet meer richting A15. Dus de Lek.

Nog een paar extra Red Tags van 2,5 cm gebonden op maatje 8 en op een middag met een zonnetje en ZW windkracht 4 naar de Lek gereden. Dat was daar even schrikken, de Lekdijk was afgesloten dus hoe nu naar mijn stek te komen. Met een beetje geluk vond ik een straatje langs de dijk waar ik kon parkeren en zo de dijk kon oversteken naar de Lek. So far so good.

Nadat ik de hengel #5 had opgetuigd en had voorzien van 2 nimfen en de waadkleding aan had gedaan ben ik wat onwennig het water in gestapt. Eerst maar eens langs de krib voorzichtig tastend naar de stenen die er altijd liggen en voorzichtig met de modder die hier en daar toch gegroeid is. Het was laag water en ik kon ver het water in waar je dan geen last meer hebt van keien, modder en andere zooi en je geconcentreerd kunt vissen. De eerste aanbeet was een hele grote en hele vieze brasem, dus niet geblankt en dat geeft weer vertrouwen.  Ik moest terug denken aan de eerste keer op de Lek toen ik mijn eerste roofbleitje ving omdat ik heel snel moest teruglopen voor een enorme golf van een flink schip. Dus een beetje strippen Wim en soms ook lekker snel. Dat hielp, de tweede aanbeet was een mooie winde. En de derde vis was een roofblei. Dus het kon weer en het werkte. En het mooie was gewoon in het midden van de krib, op het zand dus heel relaxed. Drie vissen in 3 uur, mooi zat.

Dat smaakte naar meer en daarom ben ik een weekje later nog een keer naar de Lek gereden. Nu was het hoog water. Dat houdt in water tot aan de steilwand en water over de keien en de rotzooi. Maar inmiddels weet ik waar het een beetje schoon is en ben ik daar het water ingestapt. Even zoeken naar de ondiepe zandplaat en daar heerlijk staan vissen. Lekker strippen met 2 grote en zware Redtags en warempel de eerste hing binnen een paar minuten. Winde. Daarna nog 2 roofbleien dus weer 3 vissen in 3 uurtjes tijd.

Volgende week is het begin juni, we hebben onze prikken gehad, het wordt 20 graden. Dan kan er voor wat betreft Corona al veel meer en voor wat betreft vissen ook. Dan wordt het weer moeilijk kiezen. Droog vliegje in de polder, middagje snoeken, dropshotten langs de kantjes in de Vliet, C-rig met een streamer op de snoekbaars of weer de Lek, of Stolwijk, of de NoordAa, of op de zonnende karper, of een dagje Valleikanaal.

En hopelijk snel weer een clubavondje van Weight Forward om eens lekker bij te praten.

Wim Brummer

Naast het vliegvissen vis ik graag met een dropshot hengeltje op baars. Meestal doe ik dat in de Vliet bij Leidschendam. Voor mij een kwartiertje fietsen en dan heb je kilometers water. Dat is dan gelijk weer het probleem, het is wel erg veel water. Daarom viste ik altijd langs het kantje, meters maken met een paar wormen. Je komt dan vanzelf wel wat baars tegen. Maar nu het kouder is geworden lijkt de baars naar het diepe dus het midden van het kanaal te zijn verschoven. Dus nu maar worpen maken naar het midden.

Intussen had ik geleerd hoe je een Carolina-rig moet maken en hoe je daar mee kunt vissen. Zoonlief vindt dat een geweldig leuke manier van vissen en had nog wat spulletjes en na een bezoek aan de plaatselijke hengelsportwinkel had ik overal genoeg van.

Dus op naar de Vliet met 7grams loodjes, hengeltje en diverse rubberen kreeftjes en offset haken. Met het advies “als je wat voelt niet meteen slaan even wachten..”

7 gram gooit als een tierelier en ik gooide makkelijk over het midden. Dat midden , dat diepe gedeelte is ca 3,50 tot 4,00 meter diep schat ik. En omdat ik dacht dat ze in het midden zouden zitten ben ik gelijk begonnen daar waar het kanaal het smalst was, of in een buitenbocht zodat het diepe gedeelte  zich aan mijn  kant zou bevinden.

Na een tijdje voelde ik wat knabbelen aan mijn kreeftje, even wachten .. en niets meer. Dat schoot niet op . Na een tijdje had ik tweemaal vast gezeten en kon ik weer nieuwe rigs gaan knopen. Ik heb op deze manier vissen 3 uur volgehouden en toen was ik er wel klaar mee. Die kreeften kosten geld en dat “even wachten” zat me dwars. “Even wachten omdat ze het naar binnen moeten zuigen” leek mij meer “op tijd het rubber weer uitspugen.”  Dat moest anders, als ik nu eens wat streamertjes zou binden, niet te groot en minstens suspending of nog beter iets drijvend. Je bent vliegvisser of niet.

Op Wormhaken 3/0 kun je streamertjes maken van ongeveer 8 cm. Gewoon van bucktail, met of zonder een kopje van hertenhaar. Al het bucktail richting haakbocht gebonden zodat vastzitten minimaal moest zijn. Natuurlijk de volgende dag weer naar de Vliet om te zien of dat ging werken.

Dat ging eigenlijk wel lekker, geen vastlopers meer. En belangrijker ik ving in anderhalf uur 1 snoekbaars en een baars !  Met tikjes binnen vissen tot het lijntje slap viel en dan weer een paar draaien aan het molentje. En geen “even wachten” maar gewoon boem, hangen.

Twee dagen later natuurlijk weer even naar de Vliet. Zelfde systeem, zelfde manier van  vissen en hetzelfde weer. Beetje donker, beetje wind en niet koud. Eerst met dezelfde rood witte streamer en al heel snel een mooie snoekbaars! Daarna een streamertje met hertenharen kopje en een groen zonkerstripje.  Na elke tik steeg het streamertje weer op. Ook dat werkte, snoekbaars nummer 2 !.

Twee dagen later met vismaat Hans weer naar de Vliet. Samen met C-rig en een streamertje. Donker weer, beetje regen en een snoekbaars voor mij en een mooie snoek voor Hans. En allebei een losser helaas.

Het werkte dus weer, C rig met een streamertje. Twee dagen later ben ik nog een keer terug gegaan maar nu wilde ik het perse met de vliegenhengel proberen. De 10 foot #8 gepakt met een zinklijn D5.

Inmiddels was het mooi zonnig en helder weer. En dat schoot echt niet op. Bij elke ingooi opletten op fietsers en auto’s. Vooral de racefietsers zijn sneller bij je dan je denkt. En door Corona en het mooie weer was het echt druk. Dan als de kust vrij is een worp maken en dan wachten, 20 tellen minimaal en dan binnen strippen. Dat schoot dus echt niet op en werd nog link ook. Uiteindelijk ving ik nog een snoek, verder niets meer gezien.

Nu ga ik dus op zoek naar water van maximaal 2.00 meter diep waar snoekbaars zit. Eerst met de C-rig proberen en als ze er zitten ga ik het weer met de vliegenlat proberen. Het moet toch een keer lukken om er gericht op te vissen en te vangen . Oh ja, geen baars meer gezien.

Inmiddels 2 weken verder, geen stootje meer gehad in de Vliet, dus nu echt op zoek naar een ander water.

Wim Brummer.

Tijdens de zoektochtjes naar karperstekken in het voorjaar ontdekte ik een mooie moddersloot waar karper zwom.  Je kent het wel, een golfje, een vinnetje duidelijk paai. Helaas zag ik ze alleen op een bijna niet te bereiken plekje. Ze zaten in een ondiep doodlopend zijslootje. Achter mij bomen en met een rolworp ging het niet lukken.  De sloot is op 10 minuutjes fietsen vanaf huis en een half uurtje wandelen.

In verband met het nu in oktober weer opgelaaide Coronavirus durf ik niet meer naar de sportschool. Mijn vrouw valt overduidelijk in de risicogroep. Met wandelen en fietsen probeer ik daarom  nog een beetje te bewegen.  Tijdens een van die wandelingen ben ik weer eens naar die moddersloot gegaan, gewoon even kijken of er iets te zien valt.

Het is een sloot van drie tot zeven meter breed, aan de ene kant eindigend bij een gemaaltje, het andere einde loopt dood. Het brede deel loopt langs bomen aan de ene kant en riet aan de andere kant. Het smalle deel heeft een graskant. Maar laten ze nu bezig zijn om veel bomen te rooien, dus met een beetje uitkijken is de sloot daar ook te bevissen. En ook belangrijk, er vist niemand, het ziet er niet uit, vies dik water. En wat snoek betreft ben ik daar niet zo bang voor, ze vinden de streamer toch wel.

Op een middag de fiets gepakt, hengel schepnet streamers tang mee en op naar de sloot.

Het gemaaltje stond aan en het water was echt vies. Na drie worpen dacht  dat ik vast zat. Toch een flinke ruk aan de lijn gegeven. Een grote kolk en veel modder en toen niks meer. Dat was even schrikken en ik was nog niet attent genoeg dacht ik. Een tiental meter verder weer een aanbeet, hard naar achter gelopen om de haak te zetten en weer een kolk en veel modder. Dus dat waren er twee gemist in een kwartiertje. En ik had er de afgelopen weken al 5 gemist dus ik begon nu wel erg aan mijn viskwaliteiten te twijfelen. En ik had nog wel nieuwe niet te grote ouderwetse bucktailstreamers gemaakt op een wormhook maat 5. Daar ving is ze vroeger ook mee. En ik had de weerhaak laten zitten tegen mijn gewoonte in, ik was dus duidelijk redelijk hopeloos. Maar ze bleven weer niet hangen.

Ik heb  die middag in ongeveer anderhalf uur 5 aanbeten gehad en 1 snoek kunnen vangen. Wel een hele mooie dikke. Niet zo een jagertje maar een echte snoek. Maar ik had toch een beetje de pest in, hoe kan dat nou. Bij een aanbeet geef ik echt een ferme ruk aan de lijn of ik loop naar achteren en toch 4 missers.

Twee dagen later ben ik toch twee uurtjes terug gegaan om het nog eens te proberen. Het  gemaaltje stond uit en het was iets minder vies, doorzicht misschien 20 centimeter hooguit. Hetzelfde stuk weer afgevist met dezelfde streamer. Eenmaal weer zo een aanbeet, alsof je vast zit en dan los, maar…. Toen zag ik een staart, en dat was geen snoekstaart, dat was een karperstaart.

Dus waren die aanbeten die zo log waren dan wel snoek, had ik misschien karpers vals gehaakt ? Zou kunnen,  maar dan viermaal achter elkaar? Ik dacht nu ga ik de proef op de som nemen. De sloot afgelopen of ik iets van karper zag. Vlak aan de kant zag ik een streep belletjes. Daar heb ik rustig de streamer overheen gehaald en toen… Je raadt het al een super aanbeet, of een vals gehaakte karper?  Het ging aardig te keer en op een gegeven moment zag ik dat de streamer keurig in de bek van een karper zat. Een hele beste karper trouwens. Een dikke grote schub. Na een kwartier drillen heb ik mij langs de hoge kant laten zakken om het schepnet in het water te kunnen leggen. Het water net onder het randje van mijn laarzen en verder alles dik onder de modder. Maar het lukte uiteindelijk om de karper in het net te krijgen. Wat een bak, ca 90 centimeter bleek later toen ik hem na kon meten aan de hand van de hengel.

Maar wat nu ? Volgende keer weer op snoek met de streamer of een blikje mais en wat zalmeitjes ? Of allebei de spulletjes meenemen? Ik weet het nog niet.

Wim Brummer

Elk jaar vis ik een paar dagen op karper, met de vliegenhengel. Meestal met een 10 ft aftma 9 en twee meter 30/00 nylon en een beet verklikkertje. En als vliegenlijn een aftma 4 of 5. Dat klinkt raar maar dat gaat best wel en maakt net wat minder lawaai dan een 8 lijn vind ik.

Ik heb mijn visboek er eens bijgehaald en de eerste keer was al in februari. Lopend langs het Westeinde in Zoeterwoude had ik belletjes gezien . De eerste keren was nog geen succes. Beetje mais gevoerd en het zalmeitje er bij gelegd. Maar het waaide hard en de lijn dreef constant van zijn plaats. Dat was geen succes.

Op 5 maart was ik er weer. Weer wat mais gevoerd en nu een soort zalmeitje van een rood sinaasappel netje gemaakt, lijkt een klontje tubifex vond ik. Het was 10 graden en wat minder wind. En na een uurtje bewoog de beetverklikker. Slaan en hangen. Helaas net voor ik kon scheppen schoot de karper los. Balen. Maar ket kon al.

Op 30 maart weer naar het Westeinde, belletjes zoeken en nu een nimf over de belletjes getrokken. Raak, een aanbeet en een springende karper en lijnbreuk op de knoop.( dus voor mij even geen fluorcarbon meer)

11 april. Ineens is het twee dagen 20 graden dus op de fiets en wat paaisloten langs gefietst. Meestal “prutslootjes”van een meter of drie breed en hoogstens 70 cm diep. Polaroid bril op en turen. Ik vond ze uiteindelijk in een spoorsloot nabij het Balijbos. Mooie schubkarpers tot 80 cm. En dan wordt het spannend want je kunt ze zien en je kunt ze aanwerpen. Met een oranje zalmeitje dat langzaam zinkt. En dat is echt spannend en zenuwslopend. Vaak negeren ze het oranje bolletje maar soms dan… En dan breekt de hel los. Gierende lijn, verbrande vingers en meelopen als het kan. Na de eerste gevangen karper ben ik naar huis gefietst om een groter schepnet te halen. Want het was een heel geklooi met het te kleine net. Het was bij mij vlakbij dus na een half uurtje was ik weer present. En daar ving ik karper nummer 2.

17 april. In de spoorsloot zijn de karpers vertrokken naar de vijver langs het Balijbos. Bijna niet te bevissen door al het riet en vast en zeker ook verboden te vissen. Ik vond daar een verborgen karperstek. Een open plek gemaakt door iemand, bijna onzichtbaar en heel drassig. En eigenlijk geen plek om te werpen maar ze zaten er wel. Vanaf dat vijvertje loopt een duiker naar een sloot langs kassen en een wandelpaadje. Lekker rustig. Vies water, je ziet schimmen en voordat je het weet sta je op brasem ter werpen in plaats van op karper. Maar de grote schimmen zijn toch echt karpers tot 70 cm. Ook daar kon ik er eentje vangen met een zalmeitje. Dat was dus nummer 3.

24 april. Even wandelen langs het water bij de Broekweg. Daar zit altijd karper maar er staan ook wilgen en er rijdt het nodige verkeer langs. En om de ellende compleet te maken waait het daar meestal van de verkeerde kant. Lastig maar niet minder spannend. Het was een ijskoude wind tegen en al de karpers zwommen met een boog om de zalmeitjes heen. Rood, geel, oranje het maakte niet uit ze wilden niet. Uiteindelijk met een wit eitje 2 kroeskapertjes ? gevangen die geen sport gaven. Maar ja vis is vis.

26 juli. Wilsveen. Ik had daar vorig jaar een bewoner wat brood in het water zien gooien en na 5 minuten kwam daar een dikke karper op af. Dat had ik onthouden dus een halfje casinowit meegenomen en wat hertenharen broodvliegen gebonden. Een sneetje witbrood in het water gegooid op dezelfde plek waar de bewoner dat had gedaan. En binnen een paar minuten kwam de karper naar het brood. En naar de broodvlieg. De eerste aanbeet was direct raak. Een enorme run van een serieuze karper. Hij zwom zich regelmatig vast in het vuil. Er aan trekken had geen zin dus wat lijn gegeven en dan zwom hij zich weer los. Dit spelletje heeft 20 minuten geduurd voordat ik het schepnet er onder kreeg. Een mooie grote Schub !

13 augustus. Toch nog eens naar de Voorweg met een paar sneden casinowit. Na wat zoeken zag ik er 2 liggen. Brood er bij gegooid en wachten. Het duurde heel lang voordat er eentje interesse kreeg en de broodvlieg er bij geworpen kon worden. Maar helaas in de spanning te vroeg aangeslagen en direct gelost. En weer naar huis want het was 30 graden en bijna niet uit te houden.

14 augustus. Nog een keertje naar de Broekweg. De nodige karpers gespot maar er was geen interesse in het witte brood. Opeens werd het donker, het ging hard waaien en er klonk een klap onweer. Vlug naar huis.

Kortom zo nu en dan lukt het om karper te vangen. Meestal niet, soms wel maar het blijft spannende visserij om zo nu en dan een paar uurtjes te doen.

Het is inmiddels september en de meeste sloten zijn nu zo begroeid dat het denk ik niet te doen is om een gehaakte karper te landen. Maar er zit veel karper in Zoetermeer. Kijk maar eens in Rokkeveen en in de industriewijken bij bijvoorbeeld de Gamma en de Praxis, als je tenminste door de rietkragen kunt komen. Hoewel de rietkragen het water schoon en gezond houden is het toch wel erg veel riet.

Wim Brummer