Ik ben vreemd gegaan.
Na jaren van geluk bij altijd hetzelfde ben ik eind van het jaar vreemd
gegaan. Was ik niet gelukkig dan ? Jazeker, ik heb met volle teugen genoten van wat ik deed, hoe ik het deed en wanneer ik het deed en was heel gelukkig
met de situatie
Ik was er ook helemaal mee vergroeid en was monogaam tot aan
het bot. 
Niet hoeven na te denken hoe nu weer, maar genieten van het geen je
gewend was. Liefst op zondagmorgen vroeg en dan tot een uurtje of half twee,
dat bevalt mijn vrouw en mij het best. En in de zomer, wanneer het lekker lang
licht bleef, ook ’s avonds. Heerlijk buiten in het riet of zomaar op een
strandje. En soms een enkele keer per jaar in het buitenland op een nieuwe onbekende
plek. Dat was altijd even wennen maar al gauw wist je wel weer hoe het moest. En nu ineens ben ik vreemd gegaan. 
Waarom ? Kwam het omdat
ik 60 werd? Was het toch een beetje een sleur geworden? Of was het omdat ik de
laatste dagen niet meer scoorde? Kwam het door de enthousiaste verhalen van visvrienden
die ook vreemd waren gegaan en wel weer konden scoren? Sommigen bleken zelfs al
jaren vreemd te gaan. In een boot, op het strand of op een havenhoofd. De
ergste bigamisten onder hen deden al deze dingen door elkaar en op allerlei
manieren. Misschien was het gewoon de combinatie van weinig scoren, de
leeftijd en de enthousiaste verhalen van anderen die mij deden besluiten om dan
ook eens vreemd te gaan. Om vreemd te gaan had ik maar weinig nodig, een paar
speeltjes van rubber waren eigenlijk al voldoende. 
Voor de rest kon ik
vertrouwen op mijn jarenlange ervaring.Vorige week, voor de kerst, was het dan zover. Ik had lang nagedacht over een plek waar ik het nog nooit had gedaan. Dat maakte het extra
spannend. Eigenlijk bleken dat uiteindelijk heel veel plekken te zijn. En dan
ook nog plekken waar je het bijna in de auto kon doen, bij wijze van spreken.
Dat was wel lekker, want zulk mooi weer was het niet die dagen voor kerst. Ik
heb het zelfs onder een brug gedaan toen het ging regenen. Wat ook een uitkomst
was dat je het met handschoenen aan kon doen. Dat was een prettige ervaring.
Dat was mij nog nooit gelukt en gaf met heel koud weer altijd een probleem. Ik heb die dagen dus dingen geprobeerd die ik nog nooit eerder had gedaan en waar ik alleen maar over had gehoord en gelezen. 
In het begin was ik was nerveus en gespannen,
wat het scoren nadelig beïnvloedde. Ik voelde vaak niets,geen stootje, misschien waren de rubbers dan te groot of juist te klein? Maar naar mate de week verstreek en ik de nodige rubbers had verbruikt, ging het wennen. Andere bewegingen die ik moest aanleren, liefst
heel zachtjes en vooral niet te snel met dit koude weer. En allemaal heel
subtiel en gevoelig. 
Maar nu de hamvraag, is het vreemdgaan mij goed bevallen?
Dat weet ik eerlijk gezegd niet zo goed. Natuurlijk het voegt wat toe, je
scoort weer eens anders, maar het voelde toch ook enigszins als verraad. Misschien ga ik nog een keer vreemd. Maar voorlopig ga ik weer vliegvissen en zet ik de dropshot-hengel, de molen met gevlochten lijn en de rubbers weer in de kast. Vreemd gaan was even leuk, maar ik kon er niet aan wennen en ben weer terug bij mijn streamers, nimfen, reeltjes en lijnen.
Wim Brummer
