Ultra light
de Winter door
Gaat Tedje
niet gebeuren. Al jaren is deze jongen
aan het tobben met het terug dringen van de overtollige kilo’s.
Vissenderwijs gezien heb ik daar echter totaal geen moeite mee.
Zal ik eens uit leggen. In mijn ogen gaat het de meeste vliegvissers niet om de knikkers maar om het spel. Ja dat is net anders om! Ik spreek even namens mijzelf. Maar ik vang
dus liever 5 vissen op een droog vliegje dan 10 op een nimf. Gewoon om het visuele aspect. Dit jaar in Noorwegen b.v. Stond ik op een eilandje op het stukje tussen de kant en mijn eilandje te vissen. Droog uiteraard, met een wel hééll bijzonder vliegje al zeg ik het zelf. Doordat ik zo hoog op de kant stond kon ik haast iedere vlagzalm die er op steeg van de
bodem omhoog zien komen. Geloof mij maar als ik zeg dat je die aanbeten wel
aardig lang kunt herinneren. Ook zonder filmpje dat er echt aan zit te
komen. Maar nu terug naar het onderwerp. Een jaar of 4 geleden liep ik met Albert van Dalfsen in onze bind pauze over de Visma en daar zag ik hem voor het eerst. Een heus 5 voets hengeltje van Hardy voor een 2 lijntje. De Aln ( genoemd naar een rivierje in
Northumberland Engeland ) was nog een glas stokje ook. Die moest ik scoren als ik ff wat pegels over had. Twee jaar terug was het zover dus gauw naar de Hardy dealer en halen dat stokkie. Daar heeft deze jongen geen spijt van gekregen. Het is echt een hengeltje voor de verloren uurtjes geworden. Vaak om voor de middagdienst nog even een lijntje te trekken. Of als ik lekker aan het fietsen ben door het groene hart. Ik neem dan een héél klein tasje mee met 2 kleine vliegendoosjes een beetje vet.
Een mapje met een paar leadertjes. Schaartje wat nylon en een klein maar goed compact cameraatje en een klein statiefje. Zonnebril op mijn ei, petje in de fietstas met wat fris en een paar broodjes en laat die vissen dan maar komen. Maar voor je poep zegt is de zomer tegenwoordig voorbij in ons kikkerlandje. Vandaar dat ik ook af en toe in de Winter of late Herfst kijk of ik het hengeltje nog ergens voor in kan zetten. En dat gaat heel goed. Op die mooie rustige bijna windstille herfst dagen, tuig ik mijn uit de kluiten gewassen saté prikker regelmatig op. Afgelopen jaar heb ik zo een leuke herfst/wintervisserij beleeft in ons eigen
Zoetermeer. Tussen twee bruggetjes op de Voorweg had ik ze gevonden. Een grote school voorns die daar een week of twee heeft liggen verzamelen alvorens het diepere water op de grote Dobbe aan te doen.
Ieder keer dat ik ging ving ik mooie aantallen voorns op dat
kleine stukje water.
Ook van een mooi formaat, die mijn kleine #2 keer op keer een diepe beuging deden doen. Hier wat plaatjes van de visjes. En van een leuk Snoekje die het
nodig vond mijn Nympje aan te vallen. Geen moment ben ik echter in de problemen
geweest met de 12/100ste nylon om de snoek te landen.
Ik heb het al eens vaker gezegd het is meestal de visser die het lijntje breekt en niet de vis. Als jij je rustig houdt doet de vis dat meestal ook. De afgelopen 2 weken ben ik maar eens echt gaan streameren op Snoek maar jullie raden het al noppes!! Morgen ben ik nog een dagje vrij en dan gaat het gebeuren wat ik jullie brom!!