Met dank aan Facebook

Eind september kreeg ik een berichtje van Facebook. “Je hebt een herinnering om te delen” of zoiets. Het bleek te gaan over een post van eind september 2019 die ik had geplaatst. Een post over vangsten van een paar hele mooie ruisvoorns. Ik heb er ook een verhaaltje over geschreven voor onze website. En in mijn visboekjes zag ik de vangsten van die hele mooie ruisvoorns ook terug. Ik las dat de voorns er 3 dagen waren geweest en toen verdwenen waren.

Nou was ik wel toe aan een berichtje over vangen van vis want het was niet best de laatste dagen. Door rugpijn was waden in de Noord Aa tijdens de mooie avonden even niet verstandig. Dropshotten met een worm op diverse plekken wilde ook niet lukken. Ik ving niets of grondels. Ik heb het geprobeerd in de Schie, in de Vliet, in de Gouwe, in het Aarkanaal en in de Oude Rijn maar geen succes. En met de vliegenhengel had ik alle stekjes in de buurt wel gehad.

Fietsen en wandelen was goed voor de rug volgens mijn fysio dus een goede reden om eens naar de visplek te fietsen waar die “Je hebt een herinnering om te delen” over ging. Het was lekker weer en windstil dus op de fiets richting Ackerdijkse plassen.. Onderweg zag ik op enkele plekken ruisvoorn azen maar ik heb al deze plekjes overgeslagen en ben in 1 ruk door gefietst naar die ene plek in dat ene slootje waar het bericht van Facebook over ging.

Ik hoefde niet te zoeken, ze waren er over duidelijk. 50 meter verder dan 2 jaar geleden maar ze waren er. Een grote school in het midden van een breed stuk van de sloot happend en snappend tussen het losse kroos. Wat een geluk dat het windstil was, want ik moest toch een aardig eind werpen met mijn # tweetje.

Met de droge vlieg was niet zo een succes door het kroos daarom snel over gestapt naar een nimf. Een flinke zwarte,  maatje 10 met een klein zwart kraaltje. Bijna elke worp was vis. Ingooien en direct beet. Ik hoefde niet te strippen, alleen maar ingooien en even wachten.  Na enige tijd schoof de school wat verder weg en eigenlijk buiten mijn bereik daarom heb ik het slootje nog eens afgelopen. En warempel er was een tweede school, die liet zich niet horen maar zwom gestadig heen en weer in het smalle deel van de sloot. Ook daar was het feest. Mooie ruisvoorns van 20 cm en meer.

In het brede deel was de school al azend en happend weer dichterbij gekomen en kon ik daar weer verder vissen. 

De bewoner van het enige huis dat daar staat was al een paar keer op de vlonder van zijn huis gaan zitten, had wat hout gehakt in de tuin en wat meer herrie gemaakt maar daar trokken de vissen zich niets van aan. Ik denk overigens dat die bewoner niets met vissers heeft want hij kon mijn enthousiasme over de mooie ruisvoorns niet delen.

Na twee uurtje vissen was het gedaan met de pret. De bewoner liet een sup bord te water en ging een rondje varen , de school dook onder en de school vissen die heen en weer had gezwommen in het smalle gedeelte was ook verdwenen.

Maar ik had er genoeg gevangen. Echt mooie ruisvoorns tot 25 cm en die gaven sport genoeg op mijn tweetje.

Ik was de dagen er na helaas niet in de gelegenheid om er nog eens naar toe te gaan. Volgend jaar  eind september nog maar eens kijken.

Wim Brummer

Dit bericht is geplaatst in verhalen. Bookmark de permalink.