Er zijn van die visdagen waar ik me enorm op kan verheugen. Je kent dat wel, spulletjes in orde maken, nadenken over wat je waar wilt vangen….
Weerbericht volgen en vooral letten op de wind, want met wind mee vissen blijft toch makkelijker. De ervaring is wel dat juist die dagen dat je van alles bedacht hebt en in je dromen vis vangt, achteraf juist die dagen zijn dat het niks wordt.Mijn visdag was gepland op 29 februari. Wat mij betreft de laatste dag om te gaan snoeken.
Daarna doe ik het niet meer ook al schijnt het wel te mogen, maar ik weet het nooit helemaal zeker.Dus 29 februari moest het worden. Met enige moeite kon ik een vrije dag krijgen. Nu kwam het er op aan om een mooie stek te zoeken. En ik wilde er de tijd voor nemen, dus niet even een uurtje op zondagochtend maar een hele dag lekker weg, in een polder, lekker uitwaaien en natuurlijk snoeken vangen. Na lang nadenken had ik besloten waar naar toe te gaan. Het moest de Benedenberg worden met nog een optie op de sloten rond Stolwijk.
De Benedenberg zelf kende ik niet, maar moest wel een mooi viswater zijn en ik had de tijd, dus wie weet. Het weer viel tegen toen ik opstond, mist en bijna geen wind, dat is voor een dagje snoeken nu niet bepaald het beste weer maar ik moest het er mee doen. Bij het koffie zetten ging het al fout. Ik warm de thermoskan altijd op met heet water en gooi dat dan leeg en doe er dan de koffie in, dan is en blijft het lekker heet. Nu gooide ik de koffie er in toen het hete water er nog in zat. Troep op het aanrecht en heel slappe koffie, ik ging dus op pad met maar weinig koffie. Bij Gouda vergiste ik me in de afslag en moest door heel Gouda rijden voordat ik op de weg richting Bergambacht zat. Bij de Benedenberg aangekomen heb ik die eerst maar helemaal af gereden. Om te kijken hoe het er uit zag, maar ook omdat ik geen parkeerplek kon vinden. Toen weer terug over de Benedenberg en na veel gedoe de auto veilig kunnen wegzetten. Snel de laarzen aan, hengel opgetuigd en mijn eerste kopje koffie ingeschonken. Die viel om in de achterbak op de handdoek die daar gelukkig ligt. Prompt ging ik voor de volgende bak koffie op de handdoek zitten en heb ik de rest van de dag rondgelopen met een natte broek en billen.
Na een uurtje of twee werpen en niets vangen raakte ik mijn favoriete streamer kwijt, na een half uur de tweede favoriet en na nog een uur de derde. Dat schoot lekker op, 3 streamers en 3 staaldraadjes en nog steeds geen snoek gezien. In de verte zag ik een collega visser naderbij komen. Kort hengeltje, molentje en een spinner met een twister. Het bleek een Franse Belg te zijn die elke jaar tweemaal naar deze polder komt om er te snoeken. Hij had er al vier gevangen. Toen was bij mij de maat vol en de koffie was al op dus heb ik mijn spullen gepakt en op mijn gemak terug naar Zoetermeer gereden. Zo zie je maar weer. Vissen is en blijft onvoorspelbaar en je weet maar nooit of het een goede visdag wordt.
Wim Brummer
