Iedereen heeft het over Tsjechië, dus wij ook eens daarheen. Eerst 2 dagen in de auto (met de caravan erachter). Daar eenmaal aangekomen op een stille eenvoudige camping, Klastersky Mlyn (kloostermolen) te Rejstejn, tevens een pension en appartementen te huur (website: www.klasterkymlyn.com). Op een oud Duits echtpaar na en af en toe wat Tsjechen in de aldaar aanwezige huisjes, waren we de enigen op de hele camping. Caravan plaatsen, tent opzetten, en dan koffie. Vergeet het maar, senseo kapot, dus doe dan maar een biertje. Daarna even een stukje lopen en naar de rivier, de Otava, kijken. Nou, die stroomde als een idioot onder de brug door, heel veel geregend in de week ervoor. De volgende dag boodschappen doen en 14 kilometer verder in Susice op zoek naar een nieuwe senseo, (vergeet het maar) en een vergunning die je volgens de camping eigenaar bij het postkantoor moest halen. Met handen, voeten, armen, benen en op het laatst een tekeningetje van een visje, erachter gekomen dat je uit het postkantoor naar rechts moest, dan naar links en dan weer links. In het betreffende straatje aangekomen (2 keer doorgelopen) niets anders te vinden dan woonhuizen, een rijwiel winkel en een mozaïek winkeltje. Dus weer alle gebaren en het tekeningetje uit de kast halen en jawel, een persoon wist het zowaar. Het mozaïek winkeltje, daar moest ik zijn. Ik naar binnen en jawel ik was aan het goede adres. Helaas moest ik eerst naar het stadhuis voor een landelijke vergunning. Aldaar weer de handen en voeten en de ondertussen bij de Tsjechen bekende tekening laten zien en werd ik doorgestuurd naar de informatiebalie, daar stond een mevrouw die wel een beetje Duits kon. Die stuurde mij naar de 2e etage en daar kon ik een vergunning kopen. (100 kronen (4 euro) voor een jaar). Na ongeveer een kleine 3 kwartier met mijn vergunning weer naar buiten en naar het mozaïek winkeltje alwaar ik na ruim een uur weer naar buiten kwam met de benodigde papieren voor een week vissen (1.500 kronen = +/- 60,00 euro) in 27 kilometer water. Daarna even snel naar de supermarkt, boodschappen doen voor de komende 2 dagen zodat wij niet elke dag die 14 km naar Sucice moesten rijden. Snel terug naar de camping, boodschappen uitpakken, een kopje lekkere oploskoffie nemen en dan lieslaarzen aan en vissen. Lekker dicht bij de camping, onder de brug, even proberen of er iets wil bijten.De mensen die mij een beetje kennen weten wel wat er toen gebeurde. Ik ving niets anders dan takken en stenen met die zware Chech nimfen. En zowaar af en toe ook een aanbeet van een vis. En ik was ook binnen een uur zowat door mijn nimfen heen, mede door een slechte kwaliteit 12/100 nylon zoals achteraf bleek. En toen ik er eenmaal 18/100 fluo carbon aan geknoopt had ving ik zowaar mijn eerste vis(je). Zeker bijna 20 cm. Daarna geen aanbeet meer gehad, stukje doorgelopen en weer een aantal aanbeten gemist. In de avond nog even met een droge vlieg geprobeerd maar zodra die het water raakte leek het wel een raceboot, geen vis die zo snel kan zwemmen en de vissen die het wel probeerden waren gewoon te laat bij de vlieg en konden er alleen maar naar zwaaien. Volgende dag een heel stuk verderop maar eens de rivier in. Over een rotswal en tussen alle grote stenen proberen een vis te vangen. Niets gezien en niets gevoeld. Maar gelukkig. Het moest er een keer van komen. Terwijl ik tussen die grote rotsblokken kroop gleed mijn linkervoet weg en was er geen houden meer aan. Ik ging lekker in de rivier zitten. En wat was die koud zeg. Lieslaarzen vol en tot mijn middel onder water. Maar geluk bij een ongeluk want als dit 3 meter verder gebeurd zou zijn zou ik helemaal kopje onder gegaan zijn. Terug naar de camping, omkleden en alles te drogen leggen. Die dag niet meer gevist maar lekker in de zon gezeten. De volgende dag mijn waadpak maar aangetrokken en het opnieuw gaan proberen, weer onder en achter de brug. Mijn vakantie vismaatje mee naar het water. Die loopt lekker met mij mee en struint de kant af of zoekt een droog plekje op een steen naast me en wacht netjes tot ik iets vang. Als ik dan eindelijk weer een forelletje vang hoor ik plons plons plons en staat Fred naast mij te kijken wat ik nou eigenlijk in mijn handen heb. Het maakt hem niet uit of ik tot mijn enkels of tot mijn kruis in het water sta, hij komt even kijken. Gelukkig stroomde de rivier ook niet meer zo snel, anders zou ik alsnog 14 km moeten rijden om Fred weer op te halen. Op zaterdag middag kwam ik ook de eerste locale vliegvisser tegen. Die ving gelukkig ook niet veel. Zondag overdag met mijn vrouw op stap geweest want die heeft tenslotte ook vakantie en zondag avond nog ff een uurtje vissen onder de brug. Droge vlieg eraan en de eerste worp gelijk raak. Weer een klein forelletje van nog geen 20 cm. Daarna nog wat aanbeten gemist en op de terugweg naar de camping eindelijk een vis waarvan je kan zeggen die is groot zeg. Zeker 35 cm. Daarna niet veel meer gevist en alleen op de laatste visdag nog een kleine kilometer van de camping af het water ingegaan, overgestoken en het eens van de andere kant af terug vissen naar de camping. Een visje vangen en daarna geen aanbeten meer op die plaats, en meter of tien verder lopen en weer proberen. Niets, weer tien meter verder lopen en proberen maar weer. En op die manier terug naar de camping gelopen en nog een stuk of 3 kleine visjes gevangen. Verder heb ik ook weinig zien stijgen en haast geen lokale vissers gezien (2 in totaal). Al met al heb ik het toch naar mijn zin gehad, vooral omdat Fred al klaar stond om naar de rivier te rennen, als ik mijn visspullen alleen maar aan het klaarmaken was. Ik heb in die week maar een heel klein stukje van de rivier bevist omdat ik nou eenmaal, als ik alleen ben, niet te ver weg ga van de plaats waar ik verblijf.
Hieronder wat plaatjes van de omgeving
Wim.
