Voor de 4de maal naar dezelfde omgeving.
Kvennan dus, je zou in een straal van 50 km rond Kvennan een mensenleven kunnen vliegvissen zonder ooit verveeld te raken. Deze keer waren de berichten omtrent de te verwachten waterstand aldaar niet echt gunstig te noemen. Het water stond een week voordat we aan zouden komen ruim een meter hoger dan normaal. Maar wetende dat er uitwijk mogelijkheden waren werden we daar niet echt zenuwachtig van. De bellyboaten zouden mee gaan dus dan konden we daar mooi de meren van Hodalen mee op. Toen we aankwamen en Hein van Aar “de locale Nederlandse visgids en riverkeeper “opzochten om onze vergunningen te regelen vertelde hij ons dat we beter de eerste dag naar de meren konden gaan omdat de rivier net even te hoog stond voor het mooie. Aangezien de adviezen van Hein ons in het verleden nog nooit windeieren hadden gelegd hebben we zijn raad maar opgevolgd. Alleen de rit er naar toe is de moeite al waard. Het vissen was om eerlijk te zijn niet top. Wel een paar visjes gevangen maar niet echt groot. Ik had de pech dat ik een bandje van mijn zwemvliezen kapot trok waardoor ik het bellyboaten wel kon vergeten. Maar op de plaats waar een klein stroompje het meer in kwam kon ik toch een paar vlagzalmpjes buitmaken. Het aanschouwen van de kraanvogels die regelmatig overvlogen en de foeragerende parelduikers op de achtergrond maakten gelukkig veel goed.. De tweede dag was de Glomma nog wat aan de hoge kant en op de terugweg van de meren van Hodalen hadden we de dag ervoor een mooi riviertje de “Hola” gespot en daar zouden we ons de tweede dag wel kunnen vermaken hadden we zo gedacht. Ook hier waren we niet echt succesvol . Met de man een visje of 4/5 op de teller moesten we het voor gezien houden. De derde dag vielen de eerste stekken vrij op de Glomma en op aanwijzing van Hein zijn we alle resterende dagen met ons neus in de boter gevallen. De derde dag had Fredje een dag van zeker 50 vlagzalmen . Ik had die dag het geluk tijdens het doorkruisen van een eilandje een wespennest per ongeluk een penalty te geven. Hiervoor bedankten de wespen mij vriendelijk in de vorm van een steek of 15 in mijn gezicht. Doordat ik in paniek met een snoekduik in de rivier was gesprongen was ik het een en ander verloren onderweg. Cocoon brilletje hing gelukkig nog aan een uitstekende boomwortel aan één pootje in de stroom te wapperen. Kon ik gelukkig nog net pakken. Petje pleite, tas met kamera op de plek des onheil achter gelaten. Maar voor de rest ging ik lekker pfff. De rest van de dag toen ik alles weer op orde had heb ik voor de rest lekker gevist en ook mijn visje gevangen. De rest van onze trip hebben we lekker weer gehad en gewoon goed gevangen. Dus ook dit jaar gaan we gewoon weer voor de herhaling. Er liggen nog steeds nieuwe door ons nog onbeviste stekken in het verschiet. Waarom Kvennan vragen mensen ons wel eens, Koppang ligt immers een stuk dichter bij. Wij gaan voor Kvennan omdat we daar gewoon zekerder zijn van vis. Hoe lager in de rivier hoe meer kans op slecht water. Dit bleek ook deze keer. Toen wij al een week lekker aan het knallen waren, stond het water bij Koppang nog steeds te hoog. Ook is er bij Koppang meer kans op gekleurd water aangezien er meer zijrivieren in de bovenloop van Koppang zitten, dan bij Kvennan. En niet te vergeten de visgids Hein van Aar die je keer op keer met de neus de goede kant op zet. Nu kun je het natuurlijk allemaal lekker zelf uit willen zoeken, maar dat laat deze jongen wel over aan de mensen met meer vakantiedagen als Tedje. Hieronder wat Linkjes, plaatjes en een videootje voor de mensen die het leuk vinden.
Greetz Ted
http://www.youtube.com/watch?v=qBrYl_lVJis
