Met het schaamrood op de kaken vissen op de Soca
Lisette, Floortje en ik zijn dit jaar weer eens richting Slovenie vertrokken voor een weekje onthaasten. Het Tolmindal om precies te zijn. Zij een boekje lezen in de zon, langs een van de fantastische rivieren die dit dal rijk is, en Floortje en ik op jacht naar wat mooie forelletjes. Ik ben er nu drie keer geweest en telkens te gast geweest in het slaperige dorpje Kamno, wat tussen Kobarid en Tolmin ligt. Deze locatie bevalt ons prima en ligt op zo’n driehonderd meter van de Soca.
Na een veel te lange reis van zeventien uur, wegwerkzaamheden na wegwerkzaamheden in Duitsland met als gevolg, file na file, zijn we op de bestemming aangekomen. Het is fantastisch weer, ongeveer 26oC en licht bewolkt. Snel wat boodschappen halen in Tolmin nog even relaxen en op naar een restaurantje in Kobarid voor het diner. Het eten gaat er spreekwoordelijk in als pap. Op de terugweg beginnen de wolken zich samen te pakken boven het Tolmindal. Er is onweer en regen op komst. Tijdens het nuttigen van een kopje koffie op onze patio begint het te regenen. Harder te regenen. En nog harder te regenen. #%$£@$%^^& dit heb ik eerder meegemaakt, twee jaar geleden met Rudi en Marco. De moed zakt me in de schoenen. Dat vissen kan ik waarschijnlijk wel vergeten deze week. Eerst maar eens slapen, morgen zien we wel wat de schade is. Wanneer ik wakker wordt regent het nog steeds. Om een lang verhaal kort te maken, het regent twee dagen lang pijpenstelen met als kers op taart een mooie lichtshow van de dondergod Thor. Anders dan ik had verwacht blijft de Soca er goed uit zien. Oke, hij staat iets hoger dan eerst maar is nog steeds heel erg helder. Ook de Idrija is wel iets gestegen, maar nog steeds mooi helder. Gedurende het minder prettige weer vermaken Lisette en ik ons met tripjes naar Italie, beetje shoppen, lekker eten, je kent het wel de typische vakantie dingetjes. Het is tijd om te vissen! Het weer is prima en we gaan aan de slag. Vergunning halen en op naar de Idrija. Mijn nieuwe nummer vijf opgetuigd en vissen maar. Twee uur later nog geen aanbeet gehad. Wat is hier aan de hand? Nadat ik mijn gehele arsenaal aan vliegen, van droog, licht zinkend tot heel zwaar zinkend eraan heb gehad in combinatie met korte tot zeer lange leaders, lukt het me niet om een aanbeet te krijgen. Zo nu en dan verschijnt er een andere vliegvisser, maar ook zonder succes. Gelukkig anders zou ik toch aan mijn kunsten gaan twijfelen. Dit had ik mezelf toch anders voorgesteld. Als we op het punt staan om richting appartement te gaan komen er twee mannen aan die zware plastic kratten dragen naar het water. Verse Forel! Veel Forel. Dan toch nog maar even proberen. Niks, nada, noppes, nul. De eerste dag blank ik.
Foto 2 Foto 3
’s avonds maken we een wandeling langs de Soca. Op de brug bij Kamno even kijken of ik forel zie. Ik zie er niet één maar tientallen. Ze liggen wat geconcentreerd in een pool en verder lijkt het water wel dood. Verder geen spoor van forel te ontdekken. Morgen dan toch maar in de forel houdende pool proberen. Zo bedacht zo gedaan. De Soca heeft inmiddels weer zijn karakteristieke helderheid en waterniveau terug. Bij aankomst staan er twee Italianen de pool uit te kammen, zonder succes. Ik heb op andere plaatsen ook geen succes. Nadat de pool vrij is toch ook daar even proberen. Het wordt saai, maar ook ik heb geen succes. Lisette en ik zijn een broodje aan het nuttigen en er komt, naar het later blijkt, een Deense visser. Eerste worp van de beste jonge man, raak. Tweede worp hangen. Derde worp wederom succes. %$£¥, hoe is dit mogelijk. Als hij weggaat, toch maar weer proberen. En je raadt het al, niks. Na een kwartier lijkt het wel of er een ware rise ontstaat. Het water kookt van de azende forel. Ik kijk omhoog naar de brug en zie daar de Deense visser. Hij roept, ‘I am creating my own rise’. Hij gooit kleine stukjes brood op het water en vist met een broodvlieg imitatie. Hertenharen chaos in model geknipt. Aangekomen in het appartement aan het binden gegaan en een aantal broodvlieg imitaties in elkaar geknutseld. Ik heb maar een beperkte hoeveelheid spullen bij me, dus de vliegen zien er niet uit. Wit bruinige pluisjes worden het. Voor het eten rond een uur of zes ga ik het nog proberen. Het is om acht uur hartstikke donker. Met andere woorden ik heb twee uur om succes te boeken. Floortje gaat mee en ik neem een stuk brood mee om te voeren. Aangekomen bij de pool gooi ik een paar kleine stukjes brood in het water. En ja hoor het water kookt weer. Broodvlieg op het water, niks. Na een half uur nog niks. Zal ik? Nee, dat kan ik niet maken. Ben wel heel benieuwd? Zal ik dan toch? Ik kan de verleiding niet weerstaan. Klein stukje broodkorst bij de droge vlieg op de haak. Zwiep, zwiep en nog eens zwiep en de korst ligt op de juiste plek. Grote kolk tot gevolg. Hangen! Net vissen met de droge vlieg, maar dan toch met een wrang gevoel. Na drie forelletjes gevangen te hebben, haak ik een stevige. Na een mooi gevecht, geeft de forel zich gewonnen. Floortje luid blaffend en hinderlijk in de weg springend. Met als gevolg dat de vis er weer vandoor gaat. Ik heb geen schepnet bij me. En als ik die al bij me had, was het net veel te klein voor deze forel. Na hevig geklooi met Floor en de vis, breekt mijn hengeltop. Grrrrr, wat een ellende. Dat heb je als je vals speelt. God straft meteen.
De volgende dag weer op de Soca. Zo nu en dan komen er vliegvissers uit diverse landen langs, maar niemand heeft echt succes. Soms hebben ze een visje gevangen. Hoe dit kan, ik heb werkelijk waar geen idee. Na weer vier uur op de traditionele manier het geprobeerd te hebben en er dit keer eentje kort aan te hebben gehad, ga ik toch maar weer naar de diepe pool. Staat er niemand te kijken? Nee. Stukje korst op de haak met droge vlieg en bij de tweede worp hangen. Zo vang ik er nog een stuk of wat, maar schaam mij diep dat ik mij heb moeten verlagen tot deze onorthodoxe techniek. In het vervolg bevat mijn droge vliegendoos een imitatie van een broodvlok (hertenharen chaos in model). Het andere dat ik me heb voorgenomen is een groter netje aanschaffen. Al met al hebben we een mooie week gehad maar met meer dan zeer taaie visserij.
Jeffrey
