Volgens Google begon de astronomische zomer op 22 juni. Voor mij begint de zomer meestal begin mei. In ieder geval het zomergevoel. De Magnolia heeft al gebloeid. Speenkruid heeft gebloeid, het gras is groen en de blaadjes aan de bomen hebben een bijzondere kleur groen die na een week of twee overgaat in gewoon groen. De eerste potten in de tuin zijn gevuld ondanks de kans op een nachtvorstje.
Voorbij zijn de ijskoude uurtjes met een drietje en een klein nimfje langs de bodem in Zoeterwoude. God wat kon het daar koud zijn , zeker als je de vis niet kon vinden. Vergeten de koude uren vissen met de streamer op snoek, ondanks dat de aanbeten hartverwarmend waren. Het wordt zomer en daarom stond ik vroeg in mei in Aarlanderveen met mijn drietje en een pheasanttailtje. Op dat ene plekje in het dorp tussen de witte bruggen waar altijd de eerste ruisvoorn(tjes) te vangen zijn. Onder die ene boom daar zaten ze altijd, en nu weer. Leuke ruisvoorn tot 15 cm die dapper mijn nimfje pakten. Lekker stil op een doordeweekse dag.
Later in het seizoen vis ik dan graag op andere plekken in Aarlanderveen, liefst met een droge vlieg, bij het kerkhof of nog beter in het weiland bij de stenen brug of bij de bomen. Daar in het weiland is het heerlijk rustig en kun je met hele lange worpen, de schaapjes ontwijkend, mooie ruisvoorn vangen op een droge vlieg. Met wat geluk zie je de ooievaar, het ijsvogeltje en de buizerd voorbij vliegen.
Het wordt ook de tijd om met de fiets de Stompwijksevaart af te fietsen. Polaroid op en langzaam langs het water fietsen totdat je een schooltje ziet. In het begin natuurlijk werpen op elk schooltje. Later alleen nog maar afstappen op een schooltje met grotere vissen of nog beter die twee of drie grote ruisvoorns die rustig heen en weer zwemmen. Dat zijn dan de voorns tot 25 cm. De eerlijkheid gebied te zeggen dat het deze zomer heel slecht was daar. Ik kon weinig vis vinden. Jammer want het was nu zo heerlijk stil omdat de weg wekenlang was afgesloten. Zelfs op de plekken waar ik altijd wel een visje kon vangen, kon ik ze dit jaar niet vinden. Helaas.
De zomer zomert rustig door en ik begin alvast te binden voor de Schwarza en de Saale. Elk jaar weer een paar heerlijke dagen met veel plezier, mooie natuur en goed gezelschap. De Saale is een schitterende rivier waar zowel droog als met de nimf of streamer mooie vissen te vangen zijn. Dit jaar was het niet super geweldig maar 20 vissen op een dag is ook mooi. Maar de Schwarza vind ik net zo mooi, kleiner, soms moeilijker, maar omdat we er al een paar jaar komen weet ik er goede stekken te vinden. De zekerheid dat je grote sedge gepakt wordt op die kabbeltjes over de stenen geeft vertrouwen. Pakken ze de sedge niet, gewoon nog 10 maal werpen en dan ineens blijken ze er toch te zitten. Niet eentje maar meestal meerdere. Ik heb deze zomer een stukje van 50 meter gevist, eerst droog, daarna met de nimf en toen nog een keertje terug. En bij de gekende stekjes bleef de vis bijten. Heerlijk pielen is dat, worpje na worpje tegen het kantje omdat je weet ze komen wel, ze zitten er. Vroeg opstaan loont. 05.30 uur de wekker en dan sta je om 06.00 uur in het water, voor het hotel onder de bomen of nog beter aan weerszijden van de brug in het dorp. Je pakt dan meestal de grotere vissen en negen bruine forel vangen voor het ontbijt is genieten.
Het zomert maar door en de eerste trip naar de Lek is gemaakt. Dat viel weer eens tegen. Ik krijg het niet meer voor elkaar om daar (veel) te vangen. Een winde en/of een baars en daar hield het dit jaar mee op. Jammer want als iets nu heerlijk is dan is het vissen op een getijde rivier met schitterende natuur om je heen.
Een ander zomers tripje in het vroege seizoen is naar De Haringvliet, naar de Hoornse Hoofden.
Ik ga daar elk jaar wel een keer naar toe voor de baars en de winde en soms de harder. Vereiste is geen wind of weinig wind uit de goede hoek want het waait daar altijd veel harder dan thuis. Het weerbericht klopte niet helemaal bleek. Na een uurtje in een koude te harde wind vertrokken zonder vis. Ze zaten er wel de windes, langs de kant goed zichtbaar maar als je rechtop stond waren ze weg, na een half uur op je hurken zitten gaan je knieën wel erg veel pijn doen. Nog wat rond gelopen bij de Bernisse, ook mooi water en toen langs de dijk van De Haringvliet richting huis.
Nog een mooie stek gevonden, heel druk omdat de brasem daar optrok, tijdje staan kijken maar er werd niet gevangen
Dan maar een middagje fietsen naar het Bentwoud. Nu ook weer de polaroid op en kijken en kijken of die super mooie ruisvoorns zich laten zien. Soms fietste ik een stuk meerdere keren op en neer voordat ik ze kon spotten. Maar ik weet dat ze er zijn en dat het een kwestie van tijd is totdat ik ze zie. De eerste keer dit jaar, op een doordeweekse dag dus geen fietsers enzo, duurde het een uur zoeken voordat ik ze gevonden had. Maar het was nog vroeg in de zomer dus niet gemaaid en de kanten van dit water raken langzaam aan meer en meer begroeid met riet ( volgend jaar niet meer te vissen vrees ik) . Niet gemaaid dus met brandnetels op het talud , brandnetels zo hoog als mijn middel. En met een korte broek ( zomer weet je nog). Na 10 minuten en 3 ruisvoorns van 25 cm en soms + 25 cm voel je de brandnetels niet meer. Het prikt en prikt maar je vangt en vangt dus doorgaan. Schitterende vissen met mijn viertje. Riet langs de kant, geen schepnet, dus met een beheerste haal optillen, in een keer op de kant, niet laten bonken want dan geloof ik echt dat mijn viertje zou breken. Na een uurtje was de school uit werpbereik dus terug naar huis.
Thuis begon het te jeuken. Het kippenvel stond op mijn hele lijf. Ik heb alles afgeboend met een doek en daarna mijn armen en benen in de azijn gezet. Dat hielp een beetje. De volgende dag voelde ik het nog jeuken en branden. Maar wat een mooie vissen.
Tussendoor nog een keertje met wat leden van de club naar de Ruygenhoek geweest. Gezellig, mooi gevangen met een klein zwart nimfje geribt met koperdraad. Maar dat verhaal heb ik al eens geschreven.
En dan zomert het verder door en komt onze Noord Aa in beeld. Wat ging de Noord Aa dit jaar brengen? Elk jaar is toch anders heb ik het idee en zeker nu het een en ander veranderd is bij de binnenbak en de ballenlijnen. Ik ben ook maar een enkele keer in de ochtend wezen vissen, het kwam er niet van.
De grote brasems lieten het een beetje afweten. En aan de lange kant in de vroege ochtend ving ik een mooie snoek op een nimf.
Gelukkig na een tijdje wel kunnen landen met #14 lijntje. Het is wel een baarsfestijn geweest dit jaar, allerlei berichten over mooie baars aan gurglers en nimfen maar in die periode had ik weinig gelegenheid. Maar in augustus en september tegen het donker worden en in het donker in je waadpak aan de ballenlijn was het toch regelmatig raak, mooie voorns en soms een mooie baars. De grootste baars ving ik via een grondel die door de baars gepakt werd tijdens het binnenhalen. En wat was nu de grootste vanger dit jaar voor mij ? dat kleine zwarte nimfje geribt met koperdraad # 14 en # 16 als droppertje boven een stevige nimf.
Omdat het experiment niet wordt geschuwd ben ik met Hans Harm een ochtendje op zee gaan vissen met een zinklijn en kleine streamers en garnalen. Dat was heel gaaf en heel stoer maar misschien toch onbegonnen werk. Dat verhaal hoor je later nog wel.
En passant bij het vissen op de Loet ontdekte Mark dat daar roofblei zwemt. En het bleek geen uitzondering want Mark vangt ze daar nu geregeld dus je kunt er gericht op gaan vissen. Weer een nieuwe stek om wat te proberen. En met een restaurant in de buurt reuze handig als het zo warm is. We gaan het vast nog een keer proberen voordat het herfst en winter wordt.
En natuurlijk een paar keer de Nieuwe Waterweg gereden. Naar die ene o zo gladde lange strekdam waar je met een man of vier ook terecht kan. De eerste keer was geen groot succes, ik ving wel wat maar alle anderen vingen meer. Op aanraden van Bart een andere echte zinklijn gekocht bij Wout van Leeuwen en toen ging het beter. Mooie finten en allemaal stevig aan de maat rond 40 centimeter en meer.
Tussendoor nog een hengel gebroken ( zware nimfen uit het verleden?) . Gewoon krak bij het ingooien. Inmiddels wel geleerd om alles mee te nemen de strekdam op en niet heen en weer voor koffie en broodjes want jezus wat zijn die stenen glad. Maar een hele mooie visserij met het nodige steunverband voor de tenniselleboog.
Ik heb wel iets over gehouden aan de winter.
Ik ben stevig vreemd gegaan. Dropshotten op baars. In de winter soms heel taai maar hier en daar zijn er toch hotspots en daar waren ze te vangen. En niet onbelangrijk, net zo weinig nodig als vliegvissen. Een dropshot hengeltje, klein molentje, gevlochten lijn, loodjes en wat rubber spulletjes. Inmiddels is dat nu natuurlijk ook een doos vol maar zo gaat dat nu eenmaal. Veel gevist in de Vliet en Schie, bij bruggen en viaducten. Zeker viaducten als het regende, nadeel is dan wel weer dat het daar altijd tocht. Het is voor mij een relaxed manier van vissen. Ik loop de kantjes af en vind meestal wel een plekje waar de baarsjes zitten. Na de rubbertjes kwamen de wormen. En dat is nu mijn favoriete aasje. Echte wormen.
Ik dropshot nu op allerlei plekjes en sommigen sla ik nu over. De Schie bij Delft is soms vergeven van de grondels. Die zijn nog leper dan baars, ze eten heel vaak je worm er af zonder dat je ze vangt. En er zijn echte hotspots te vinden waar je in de zomer bijna altijd baars vangt. In de Weipoort altijd bij een bruggetje, bij Leidschendam altijd langs dat ene stukje kade, in Zoeterwoude altijd bij die ene brug. Wormen kosten weinig, 1,50 euro en je kan een dag vooruit en bewaren in de ijskast gaat heel goed. De volgende uitdaging zit al in mijn hoofd. Als ik nu in een uurtje een stuk of 10 leuke baars vang langs een kade in de Vliet dan moet dat met een zinklijn en een streamertje toch ook gaan lukken ? Dus ik denk dat ik vandaag of morgen op een rustige middag met wat minder wind een poging ga doen.
Minder wind dat zeker, nu is het windkracht 9 met uitschieters naar 10 met buitjes tussendoor. En voor mijn gevoel heeft het deze zomer vaker hard gewaaid misschien ook een oorzaak dat ik wat vaker aan het dropshotten ben gegaan.
De astronomische zomer is nu bijna voorbij, het is bijna 22 september 2017. Toch weer lekker gevangen en de eerste snoekstreamer heb ik al gebonden.
Wim Brummer