Ieder voorjaar neem ik mij voor om vaker gericht op karper te gaan vissen. Maar alle andere visserij vind ik ook leuk dus het hing er altijd een beetje bij. Maar ik hoef niet meer te werken daarom er is meer tijd dan vroeger. Terwijl het enorm spannende visserij is. En het kan goed in de “ verloren uurtjes”. Eventjes een uurtje of twee naar buiten en wie weet spot je er eentje. Het wordt nu weer wat warmer en de eerste karpers willen paaien. Behalve dat het warmer wordt, schijnt nu ook wat vaker de zon. En dat helpt om de karpers te vinden.
Behalve dat het spannend is, heb je er ook niet zoveel voor nodig. Een stevige hengel ( dat wel) , sterk nylon, liefst een reel met een slip die werkt en een doosje vliegen. En niet vergeten een schepnet. Dus niet zoveel en alles kan op de fiets mee. Oh en de polaroid niet vergeten.
Iedereen kent wel wat sloten en slootjes rond Zoetermeer die wat ondieper zijn dan het grotere water waar ze bij horen. De ondiepe gedeelten warmen eerder op en zijn mogelijke paaiplekken voor de karpers.
Zo nu en dan fiets ik naar de Gelderswoudseweg en wandel die dan af om te kijken of er al wat te zien is. De knotwilgen zijn geknot dat het kan nu weer. Zo begin april zie je nu en dan een karper dus het komt op gang. De sloot langs de Gelderswoudseweg loopt dood. En in het laatste stuk zit altijd karper, zomer en winter door. Niet veel , ik denk vier stuks. Maar ze zitten er , reden om toch een keer te wandelen met hengel. Begin april was er een zachte middag met niet al te veel wind en heb ik de hele sloot weer eens afgelopen. Maar ik was niet alleen.
Twee collega vissers waren hier en daar aan het voeren met pallets. ( voorntjes reageren daar overigens gelijk op). Aan het einde van de sloot kwamen we elkaar tegen. Ik vroeg of ze van plan waren om te gaan vissen want dan zou ik stoppen want zij waren daar eerder. Maar nee, omdat de vissen niet wilden azen gingen ze ook niet vissen. We hebben samen een tijdje staan kijken naar de stofwolken in het water, daar waren duidelijk twee mooie karpers bezig. Zo nu en dan een staart maar minutenlang alleen maar stofwolken en kolken.
Toen de twee collega vissers aanstalten maakten om weg te gaan heb ik mijn oranje zalmeitje in de stofwolken geworpen. Het zalmeitje zonk rustig af en toen een schokje op de leader. Slaan! Raak! Binnen twee seconden was er 15 meter lijn van mijn reel af en toen pats, los, shit. Ik stond daar met een hartverzakking en de twee collega’s keken met ongeloof toe. Hoe was het mogelijk, een oranje balletje wol er in en gelijk bingo. Maar dat is geluk en daarna pech dat je de vis verspeelt, en het was een grote, daar waren we het met z’n drieën wel over eens. Thuis nog eens nagedacht en voor de zekerheid de backing nog maar eens nagekeken en een wat grotere haak genomen en daarop nieuwe zalmeitjes gebonden.
Natuurlijk zo nu en dan terug geweest. Werpen op stofwolken. Proberen te werpen naar zichtbare karpers. Vergeet het maar, ze zwommen er om heen, of ik gooide verkeerd en dan was het ook klaar. Dus wachten op de echte paaitijd en ik weet dat er dan tientallen karpers zwemmen en dan kun je een verkeerde worp wel hebben, kansen genoeg.
De zondag toen PSV kampioen werd, had ik nog twee uurtjes tijd. Op de fiets gestapt en richting Pijnacker gefietst. Ook daar zijn sloten en slootjes die ondiep zijn en waar altijd wel een karpertje is te spotten. Ik heb een half uur gegooid op een karpertje van 40 cm dat tussen de kassen heen en weer zwom in een slootje, geen kans, gewoon er om heen en er onder door.
Dan maar naar het volgende watertje dat ik nog weet. Inmiddels geen zon meer en een beetje wind en dan wordt het al lastiger. Rustig lopen langs het water met de polaroid en dan ineens, verrek, vlak langs de kant een dikke karper. Rustig blijven . Schepnet uitklappen. Slip aandraaien. Even teruglopen en kijken hoe je die gaat aangooien. Niet over hem of haar heen. Verder naar het midden en dan langzaam naar hem toe trekken was ook lastig. Geen fietsers ?! Dan maar in 1 keer goed proberen, kort worpje 10 cm er voor en hap! Slaan Hangen!
Yes, en toen ging het los. Maar hier geen bruggetjes om de 20 meter net als aan de Gelderswoudseweg. Ruim baan , dus strak houden en gelijk meelopen in het begin. Niet forceren, het is een mooie! Na een minuut of 10 gaat de tenniselleboog zeer doen en staan er de nodige voorbijgangers om mij heen. Rustig blijven! Iemand biedt aan om het schepnet te gaan gebruiken, ik twijfel nog even want dat kennen we, een onervaren iemand en dan pets weg vis.
Dan gebeurt er iets vreemds, nog een karper, de partner in love zwemt telkens mee! Scheppen wordt nu echt ingewikkeld. Ik zeg tegen de vrijwilliger, houd het net laag, ik breng de vis naar je toe, niet gaan scheppen en als die er in zit niet optillen, omhoog trekken! Dan gaan de twee karpers voor een nieuwe run van zeker 10 meter, door het wier en alle andere zooi. Maar dan moet het een keer klaar zijn, ik vis met 30/00 en een stevige hengel (de bruggetjes Gelderswoudseweg weet je nog) en ga de zooi blokken. Ik ben dan al 15 minuten bezig en het gaat pijn doen. Uiteindelijk dirigeer ik de vis (en de partner!) naar de kant. De vis wordt geschept, natuurlijk breekt het schepnet (niet tillen , trekken!?) en de karper is op de kant.
Filmpjes en foto’s door de omstanders, ook met mijn telefoon. Uitleg van mij dat ik een vliegvisser ben en dat deze bak gevangen is met een pluisje oranje spul, onthaken en terug in de sloot. Pfffff!
Om vier uur weer thuis, met fotootjes en filmpjes. Misschien woensdag weer als ik een verloren uurtje heb maar eerst een nieuw schepnet kopen.
Wim Brummer
Voor het mooie vis ik te zwaar, een 9 ft # 9 hengel (nog van Albert op de veiling) en 30/00 maar in de Gelderswoudseweg zijn veel bruggetjes en dan is het toch echt soms buigen of barsten, vandaar.
