Een veelbelovend diep gat

De enige andere manier dan vliegvissen die ik weleens doe, is dropshotten. En dan vis ik alleen maar met worm. Drie stuks zeker aan de haak  totdat ik een schooltje gevonden heb en dan word ik “zuiniger”. Natuurlijk heb ik ook een bonte verzameling van shadjes, in allerlei kleuren.  Maar met wormen heb je geen “ keuzestress” wat kleur betreft. En dat geeft rust.

En ik vis dan eigenlijk alleen vlak langs de kant. Natuurlijk zitten de grotere baarzen vaak in het midden , in het diepe maar dat diepe is wel erg groot als je in de Vliet of de Schie vist.  Ik wandel dus op mijn gemak langs de kant en je komt dan altijd wel een plekje tegen waar het ineens dieper is.  Daar vis ik dan wat zorgvuldiger in de hoop dat de baars daar ligt.  Klopt overigens niet altijd maar je moet wat als er geen bruggen e.d. zijn.

Nu wist ik dat er in de Schie bij Delft een nieuwe aanmeerplek is gemaakt. Zeker drie meter diep langs de kant met de nodige aanmeerpalen. Sommigen zelfs met een vlondertje zodat de schipper aan land kan stappen. En ik keurig naast de meerpaal kan vissen.  Die plek moest het worden. Op een zonnige dag in juli naar Delft gefietst met mijn hengeltje en een doos wormen. Om een lang verhaal kort te houden. Helemaal niks, geen stootje, nada.

Na een uur had ik het wel gezien en liep ik verder naar de “normale”  ondiepe kant, een metertje diep met hier en daar een kuiltje. En  ja hoor de eerste tik en geen geknabbel maar gelijk 3 wormen in de bek van een mooie baars. Raar, dan sta je eerst een uur in het diepste gat langs de kant te vissen en vang je niets en nu raak.

Het bleef niet bij die ene baars. Ik heb ongeveer honderd meter van dat kantje afgevist ( er staan hectometer paaltjes lang de Schie) en ving geregeld mooie baars tot 30 cm toe. Natuurlijk zaten er ook kleintjes bij van 15 cm maar regelmatig dus baars van een mooi formaat.

De volgende dag weer terug naar de Schie en warempel ik ving weer op het zelfde stukje mooie baars. Het leek wel of het dezelfde waren. Als ik 200 meter doorliep dan was het zoals gebruikelijk. Een beetje geknabbel en baars van 15 tot 20 cm en de nodige grondels. Maar op dat ene stukje dus wel mooie baars.

Wie het weet mag het zeggen. Naderhand daar nooit meer zulke mooie baarzen gevangen.

Beetje geluk moet je hebben en als je de tijd hebt om een paar honderd meter een kantje af te vissen kom je altijd wel wat moois tegen.

Wim Brummer

Dit bericht is geplaatst in verhalen. Bookmark de permalink.