Het is eind januari en ik kan rond Zoetermeer de voorn niet vinden. Ja , 10 cm groot of nog kleiner maar echte voorns ho maar. Goede reden om weer eens de polder in te gaan. Dit keer een middag naar Stolwijk. Ik ken daar de weg een beetje en weet altijd wel een stekje met vis te vinden.
Toen ik rond 12.00 uur arriveerde stond de eerste stek al vol met 2 vliegvissers. Ik had op de smalle weg wat auto’s achter me daarom was er geen tijd voor een praatje pot.
Een stukje verder heb ik de auto op een dammetje geparkeerd en eerst maar eens een kopje koffie genuttigd en een plasje gedaan. Vanuit de verte zag ik de 2 vliegvissers hard strippen dus die waren duidelijk niet aan het nimfen. Op die plek ( en op wel meer plekken) wemelt het van de snoek. Je hoort en ziet ze daar altijd jagen en klappen. Ik heb nog nooit iemand daar een van die snoeken zien vangen. Die kennen alle trucjes al. Je vangt ze wel eens per ongeluk aan een nimfje.
Ik heb mijn drietje opgetuigd met 12/00 en 2 nimfjes. Haakje 16, de onderste met een tungsten kraaltje. De bovenste met een koper kraaltje. Simpele nimfjes, fazantstaart, koperdraadje en een beetje zwarte dubbing tegen het kraaltje. Zakken gevuld met reserve spulletjes en 2 doosjes met nimfjes en schepnet op de rug want je weet maar nooit of er een snoek aan gaat hangen.
Na 10 minuutjes wandelen kwam ik op een voor mij andere bekende stek aan. Beschut door 3 huizen en wat bomen en tussen twee brugjes heb je dan een stek van 25 m1 waar de voorn gestapeld hoort te liggen. Hoort te liggen, want ditmaal waren ze er niet of ik was te vroeg en waren ze nog niet actief. Wat wel actief was, waren weer een paar snoeken die met veel kabaal door het slootje ragden. Een klap, een kolk en een waaier van voorntjes van ca 7 cm, honderden tegelijk.
Intussen had ik aanspraak met een zestal vliegvissers van mijn leeftijd en waarschijnlijk allemaal met pensioen, want wie kan er op een maandag met zes man een dagje vissen ? Ze waren aan het snoeken. Allemaal met mooie en slanke niet al te grote streamers. Ze waren al een tijdje bezig maar nog niets gevangen. Gekmakend natuurlijk als je hier en daar heel veel snoek ziet jagen. Maar als zo vaak daar, de snoek is heel moeilijk te vangen. Ze hebben vreten zat en er wordt heel, heel veel gesnoekt in die buurten. Ik ben al heel vaak mensen uit België en zelfs uit Frankrijk tegen gekomen die hier kwamen snoeken. Een paar uurtjes later kwam ik de vliegvissers weer tegen en was er 1 snoek gevangen. De eer was gered zeg maar.
Eigenlijk niet zo gek. De snoeken die ik die dag heb gezien, gingen allemaal met flink kabaal door de scholen voorntjes. Ik denk met de bek wijd open en dan er dwars doorheen en niet achter een grote voorn aan. Ik heb viermaal zo een klein voorntje vals gehaakt zoveel lagen er.
Ik had ook mijn ultra licht werphengeltje bij me met kleine shadjes van 4 cm. Daar vang ik de laatste tijd per ongeluk nogal eens een snoek mee. Maar ook daar hadden de snoeken geen belangstelling voor dus het hengeltje maar snel weer opgeborgen in de auto.
Ik was nu bijna twee uur en een kilometertje verder en had eigenlijk nog niets gevangen dat de moeite waard was. Dus de auto maar opgehaald en een stukje verder weer op een dammetje geparkeerd en weer aan de wandel gegaan. Ik parkeer altijd op een dammetje en laat dan een briefje in de auto achter met de tekst “sta ik in de weg? Gevolgd door mijn 06 nummer.
De volgende stek was snel gevonden, jagende snoek, maar haaks op het slootje een grote inham richting weiland. Weer een beschutte plek, een grote coniferen haag, een brug aan weerszijden, een boerderij en een groot huis. In het slootje zelf kreeg ik geen beet en haakte is weer kleine voorntjes bij het ophalen. Maar in de inham haaks op de sloot daar waren ze dan. VOORNS !. Wintervoorns zoals het hoort. Staalblauwe blankvoorns en dikke ruisvoorns. Ik heb er twee uur staan vissen en twee uur lang achter elkaar voorns gevangen. Alles aan het onderste nimfje. Geen idee hoeveel ik er heb gevangen, ik denk gauw een 20 stuks.
Ik had nog even aanspraak met de bewoonster van het mooie huis. Ze vroeg of ik wat ving en ze wist dat ik aan het vliegvissen was. Haar man en zoon gingen elk jaar tweemaal naar de Kyll. Ik heb haar verteld wat ik gevangen had, eigenlijk naast haar deur en naast de deur van twee vliegvissers. Maar vissen op voorn, dat deden ze niet. Forellen dat vonden ze mooi. Bij het weggaan riep ze nog “Tight Lines” nou die had ik inmiddels wel gehad.
Wim Brummer
